martes, 30 de agosto de 2011

Acordo de patrocinio co CN BOIRO:

Xa está aquí o novo patrocinador do primeiro equipo masculino do Boiro Voleibol, recente campión da 1ª división do voleibol nacional. Trátase do Club Náutico de Boiro que coincidindo coa súa apertura e presentación ó público participa co noso ambicioso proxecto de seguir medrando como equipo e, por suposto, como entidade. Con este acordo, a xunta directiva do noso club mostrase enormemente agradecida e satisfeita xa que supón un apoio serio e comprometido que esperamos prolongar máis alá desta temporada 2011-2012. Desta maneira o nome do equipo será Náutico Boiro Voleibol e a publicidade aparecerá no noso sitio web así como nas prendas de xogo e nas pancartas a pé de pista cando os nosos equipos actúen como locais. Moitas gracias por colaborar co voleibol boirense.

luns, 29 de agosto de 2011

FIN DAS ED 2011 DE VOLEI PRAIA

Na mañá de hoxe tivo lugar a última sesión no areal de Barraña das escolas deportivas de volei praia xestionadas polo Boiro Voleibol. Deste xeito báixase o telón a un exitoso verán en canto a afluencia de novas promesas do voleibol da nosa vila. Agardamos con impaciencia o comezo dunha nova edición con maior repercusión, si cabe. Moitas gracias a tódolos participantes por facer que a familia siga medrando, ata o ano que vén.

¡Ata o ano que vén!

martes, 23 de agosto de 2011

Xente do Boiro Voleibol, A. Armental "Naranxo":

Adrián Armental: “O Redesyl somos moito de emocións, estando ben, podemos gañar a calquera equipo da Liga”

Adrián Armental
Adrián Armental -O Naranxo-, xogador do Redesyl, aínda non sabía do “asunto” este das entrevistas, e a miña chamada colleuno por sorpresa. “O que, entrevista?”. Pero finalmente accedeu e apareceu disposto a falar. O seu paso polo volei divídese en dúas etapas, na primeira chegou a debutar co equipo de Primeira, e trás un parón, volveu o ano pasado como titular do equipo filial. Valora a seriedade do traballo actual do Club, e a caña para exprimir ben as potencialidades de todo o mundo: “Seriedade e dar caña. Está demostrado, os mellores adestradores dan unha caña impresionante. Son tipos serios, e aparte, están a cañón.” E todo isto, á par do bo ambiente e colegueo que invade o voleibol boirense. De feito, non só fala dos compañeiros cos que comparte pista, tamén fixo especial fincapé en ter presentes a todos os caídos por lesións, que aínda que non xoguen, fan parte da familia: “Falo, por exemplo, de Iago Lóstrego e de Felipe Pobra, hainos que ter ben en conta, dous fenómenos”.

-(Charo) O teu paso polo volei divídese en dúas etapas.
-(Adrián) Sí, a primeira empezaría con 17 anos ou así.

-Como empezaches?
-Pola praia.

-Que raro...
-(risas) Si, case todo dios empeza pola praia porque hai colegueo. En pista hai máis rivalidade: por exemplo, eu hoxe xogo contra calquera chaval de Ourense, e cando está enfrente, o teu equipo vai contra o del. E vas alá, xogas e veste; non hai máis trato. Pero na praia non; valo ver, vas charlar, tomar algo...

-Porque deixaches a primeira vez?
-Acumulouseme un pouco todo, estou traballando, na banda, na charanga... E de feito non era para volver, pero o proxecto nestes últimos anos está a ser moi bo, antes non había a seriedade que hai hoxe en día. Lévase un par de anos con un traballo moi bo. E iso tamén me atraiu para volver. Iso  motiva para facer as cousas ben e que veña máis xente.

-Hai orgullo Redesyl ou aspirades a xogar no Hipescar?
-Sempre se aspira a máis. Sempre. Pero para aspirar hai que gañar primeiro con isto. Despois xa se verá; os mellores irán para arriba e os demais quedarán en baixo, traballando.

-Que pasou este ano, que todo o mundo apostaba por vós, e ao final non se chegou aos resultados esperados?
-Faltábanos cohesión como conxunto. Individualmente penso que somos bastante bos dentro do nivel de segunda. No que fallamos foi en compactar o grupo. Tamén somos moito de emocións, cando estamos ben, estamos moi ben e podemos gañar a calquera equipo da liga, pero aos cinco minutos estamos fatal, e xa nada.

-E que tal vos levades entre vós? Non é problema de que haxa piques?
-Non, non, ese non é o problema. Nós levámonos moi ben. Eu lévome particularmente ben, por exemplo con Diego Romero, xogando e fóra do volei. E con Diego Alcalde, tamén. Levámonos moi ben todos.

-E cos equipos contrarios?
-Aí si que se intenta picar para baixar a moral ao contrario. Eu polo menos. Cando lle fas unha acción boa, sempre te lle encaras un pouco, en plan, “toma, aí che vai”. O que máis e o que menos intenta facer ruído cada vez que hai algo bo.

-Tes algún xogador referencial?
-Chicho é un xefe. Daslle unha pelota na man e é unha pasada. Ademais agora está con chavalitos pequenos na praia e é moi bo. Trae todo moi ben preparado e máis fala ben. Eu espero que acabe adestrando algún equipo.
Iago tamén é un crack, agora está lesionado, pero hai que telo presente.A primeira vez que me levou a adestrar ese tipo botei na cama tronzado dous días. É un fenómeno, e tense desvivivo por isto.

“A primeira vez que Iago me levou adestrar, botei na cama tronzado dous días”

-Tes feito máis deportes, a parte do volei?
-Si, estiven uns meses en boxeo. É totalmente distinto, pero si que é importante, en ambos os dous, ter os brazos longos. Tamén en que son dous deportes que os ves e non che atraen moito, pero xógalos e é unha pasada.

-Notaches diferenza entre un deporte individual ou en equipo, a forza do grupo?
-Si, pero realmente iso foi o que faltou no equipo, e o que habería que mellorar. Cando un estaba ben estabamos todos, pero cando estabamos mal tamén estabamos todos, e hai que intentar ir cara a meta de estar sempre ben no campo, tirar uns polos outros. A verdade é que é complicado, xa se traballou, e inténtase mellorar, pero non se sabe ben como.

-Daquela, como ides enfrentar a temporada que vén?
-O mellor que se poida desde logo. Oxalá saia ben, oxalá. A ver, por agora aínda tampouco está moi claro o equipo que vai ser, hai que escoller o equipo, ver quen queda, quen non...

-Que é o que máis valoras do club?
-O club ten algo especial, o trato, o bo rollo. Mira, Emilio, que xogou en equipos grandes, cando chegou aquí xa dixo que isto era especial, hai algo na xente que che obriga a quedar aquí e pasalo ben. Xa poderás gañar ou perder, pero bótanse moitas risas, pásase moi ben. Inténtase gañar, pero disfrútase sempre.

 “Xa poderás gañar ou perder, pero bótanse moitas risas”

-E do seguemento da afección, que opinas?
-En Primeira é moi bo, axudou moito xogar aquí todos os partidos na casa, porque antes xogábase en Ribeira, e iso estaba máis apartado, aparte ás aforas de Ribeira. Os equipos xa están sempre na grada. Agora, deberíase atraer xente que non sexa de volei, e neste sentido este ano foi o récord, houbo bantante apoio.

-Será por non ser un deporte maioritario?
-Aquí non, pero o volei é o deporte que máis fichas ten no mundo. Por exemplo, en Sudamérica hai moitísimos equipos. En Polonia é o deporte estrela. En Italia: fútbol, motos, coches e tamén o volei; os estadios énchense. Aquí non nos damos conta tanto porque estamos con fútbol, fútbol, fútbol. E os cartos van todos para o futbol.

-Segues as ligas superiores?
-Eu non moito, de vez en cando miras un partido de superliga, algún video... Pero non é como no futbol, non hai esa febre de mirar tres partidos seguidos. Deberíase seguir máis. E que con iso tamén hai unha mentalidade bastante chunga, a xente pensa que é aburrido. Pero unha vez que o probas, sabes o que é.  A min gústame o deporte, vexo bolei, vexo baloncesto, tenis... De feito hoxe en día penso que o canal que máis miro é teledeporte.
Charo López

luns, 22 de agosto de 2011

VITORIA BOIRENSE EN CABÍO NO CBVP 2011:

As boirenses María Triñanes e Rebeca González acadaron o 1º posto na última proba desta XI edición do CBVP celebrada na vila de Pobra do Caramiñal. Ante multitude de afeccionados conseguiron este meritorio triunfo tendo por rivais á parella favorita do Volei praia Vigo Luci Paz e Kinga Maculewicz. Parabéns para as nosas rapazas.

As rapazas "Supersandwich" en acción

xoves, 11 de agosto de 2011

PABLO BUGALLO ACADA UN 7º POSTO MUNDIAL:

¡Parabéns rapaces!
A selección española júnior na que milita o central boirense Pablo Bugallo ven de acadar un máis que meritorio 7º posto no campionato do mundo que se celebrou estes días en Brasil. Para esto tivo que derrotar nun electrizante encontro á selección india por un axustadísimo marcador de 3-2 e tendo que remontar unha desvantaxe de dous sets en contra. Os rapaces ás ordes de Francisco Hervás conseguiron deste xeito igualar o mellor resultado histórico da nosa selección nun torneo desta índole tal e como ocorrera no ano 1996. 15 anos despois estes rapaces escriben o seu nome na historia do voleibol español: Carlos Baos, Jesús Bruque, Jorge Almansa, Toni Llabrés, Borja Ruiz, Andrés Villena, Ignacio Sánchez, Pablo Bugallo, Fran Ruiz, Miguel Ángel Fornés, David Sanllehi e Raúl Muñoz foron os nomes propios cos que o noso combinado loitou en Brasil. Non cabe duda de que o futuro do combiando nacional está asegurado e que o traballo de formación que se está levando a cabo na cidade de Palencia é o axeitado. Por outra banda o equipo gañador foi Rusia quen, contra todo pronóstico, se impuxo ó potente equipo arxentino nunha final digna dun torneo deste calibre e cun desenlace axustado no tie-break.

sábado, 6 de agosto de 2011